...

Lieve lieve mensen!

Gisteren hebben we een projcect in kampala bezoch, peace for children africa, pca. Dit project probeert verslavende, lijmsnuivende kinderen uit de slums van kampala te krijgen, hen uiteindelijk in een weeshuis te plaatsen en een toekomst te bieden.

Je weet dat het bestaat kinderen in sloppenwijken die zo goed als niets hebben en aan de drugs zitten. Maar een kwartier lang hand in hand met een jongetje van een jaar of 10 lopen die ondertussen constant lijmsnuift of een grotere jongen die zo stoned is dat hij niet meer op zijn eigen benen kan staan en dus tegen je aan hangt, is echt iets anders. Door de modder van zo'n sloppenwijk baggeren, de stank van verbrand afval ruiken, kinderen zien die verwondingen hebben opgelopen doordat een politieagent hen geslagen heeft, grote jongens zien die onder een oude buitenstaande pooltafel slapen, verhalen horen over een moeder die haar 2 maanden oude dochtertje lijm laat snuiven als ze huilt, dit alles maakt dat je je zo enorm machteloos voelt. Je wilt zo graag iets voor hen doen en de knuffel die je hen geeft lijkt zo onbetekenend bij het zien van zoveel leed. En ik schaam me dan ook dat ik hier nu zit te huilen op de bank terwijl ik deze blog schrijf en dat ik ze zo graag wil helpen maar aan de andere kant me koffers zou willen pakken en dit leed zou willen vergeten.
We zijn de 's ochtends eerst de slums in geweest, hier doen ze op de dinsdag en donderdag, medische verzorging en delen ze eten uit, ik wil zeker nog een keer mee als dat mogelijk is. Daarna zijn we lopend naar het opvanghuis gegaan ongeveer een kwaetiertje er vandaan net buiten de slums. In dit opvanghuis komen overdag rond de 60 kinderen en 's nachts blijven er vaam een stuk of 30 slapen. Er is enorm veel vrijheid, en de meeste jongends gaan ook 's middags de straat nog op om even wat de verdienen, in het opvanghuis krijgen ze namelijk 1 maaltijd rond half 3, pocho en beans en verder kunnen ze er wat eten kopen, voor heel weinig geld hoor. Er is hier een vaste groep jongens van 30 of 40 die er slapen, naar een soort van schooltje op het terrein gaan, voor deze jongens worden er sponsors gezocht en zodra ze die hebben kunnen ze door naar het weeshuis, maar hier gaat soms wel twee jaar overheen. 'S middags zijn gerda en ik nog even snel naar de soeveniersmarkt geweest, want gerda gaat over 2 weekjes weg en moest nog even wat hebben, we hadden een hele leuke bodadriver waaraan gerda me zo'n beetje aan het koppelen was en ik heb ze nummer dus wie weet blijf ik hier wel:-)
Daarna terug naar het opvanghuis daar nog met wat jongens gevoetbald, geknuffeld en gekletst. Daarna met de auto naar het weeshuis, hier zitten ongeveer 20 kids en ze deden voor ons echt een super gave voorstelling, en een voorstelrondje enz. Het is zo geweldig om te zien hoe goed en zo lief die kids nu zijn terwijl sommige van hen een jaar geleden nog volop aan de lijm zaten. Het zijn echt schatjes, ik was ziek gisterenmiddag, avond (overgeven enz, maar ik voel me nu alweer prima hoor) en ze waren super bezorgd en helpen me schoenen uittrekken toen we naar binnen gingen enz echt te lief.
Het is zo mooi om te zien dat het dus echt mogelijk is om een goeie toekomst te krijgen, zelfs als je zo'n achtergrond hebt en zoveel meegemaakt hebt.

Vandaag even een dagje thuis en morgen gaan we weer lekker verder met het schilderen van het oude gebouw in de home. Vrijdag daar ook al druk mee geweest en wat kasten gesloopt, is echt super leuk en de grote jongens helpen echt super erg mee.
Afgelopen zaterdag was weer een geweldige dag, het was weer feest in kampringisa, lekker geknutseld en gekleurd met ze en ook weer heel veel gedanst. Echt je ziet alle kids zo genieten op zo een dagje echt heerlijk om te zien en ze kunnen allemaal zo goed dansen dat zit echt in het bloed hoor.
Afgelopen zondag was eunice jarig, dus zelfs aan echte soort van appeltaart gebakken, zonder weegschaal en met gewone broodboter maar het was nog best lekker hoor:-)

Gerda en ik hebben afgelopen woensdag nog een kampala boda tours gedaan, was echt leuk lokaal eten en lokaal bananen bier gedronken. Een grote moskee bezocht, een soort van hindoe tempel bezichtigt, het parlements gebouw en het paleis van idi amin, de dictator tot 1962 en ook daarna de soort van gevangenis enz gezien. Die kerel heeft hier ook echt zoveel kapotgemaakt, in 8 jaar tijd van zijn regering zijn alleen al in deze plek 300.000 mensen omgebracht, allemaal hoogopgeleiden of van bepaald stammen, die hij niet zo mocht. Ook 1 van de redenen waarom uganda op sommige gebieden nog steeds achterloopt in vergelijking bij andere landen in afrika.

Oftewel het gaat goed hier hoor mensen, al is het zien van zoveel leed soms echt lastig. Maar spijt dat ik hier zit zal ik nooit hebben, het land is trouwens ook zo enorm mooi!!
Bedankt voor jullie reacties enz echt tof!
Ik weet niet of me blog goed is zo maar ik ga hem maar gewoon posten denk ik.