er is een tijd van leuke en verdrietige momenten
Door: Hannah
Blijf op de hoogte en volg Hannah
04 November 2013 | Oeganda, Entebbe
Lieve mensen, ik wilde nog even wat dingetjes delen dus dan maar weer een blog van mij, met nog zomaar even wat foto's, gewoon van alles wat.
Vandaag en morgen zijn we nog lekker de hele dag in de home en ook de afgelopen dagen waren we er veel te vinden, alle kinderen hadden namelijk een lang weekend vrij, vrijdag tot en met dinsdag.
We hebben bij de voetbalwedstrijd gekeken tussen de grote jongens en de staf echt super leuk, gezellig samen met alle andere kinderen en vrijwilligers van de home. Er zitten echt een paar goeie talentjes tussen hoor! Verder hebben we een beautymiddagje met de meiden gehouden, scrubje, maskertje, snoepjes, drinken en make-uppen maar, ze vonden het echt super! En vanessa wilden mij opmaken haha zie foto. Die meiden zijn echt allemaal zo ongelooflijk mooi, zwarte mensen zijn sowieso mooier dan blanken, echt hoor:-) Het lukt niet altijd om de goeie foto's bij het goeie verhaal te doen maar de volgen ze soms bij een andere blog of niet hihi
Verder hebben we de verjaardagen gevierd, dit doen we meestal de laatste zaterdag van de maand of de eerste zaterdag van de volgende maand,net hoe het uit komt en we hebben de toilettasjes uitgedeeld aan alle kinderen. Ze zijn echt wel super leuk geworden overal de namen erin, kaartje eraan en voor de grote meisje en jongens nog wat extra's er bij. Het is zo geweldig dat sommige van deze kids dan echt een beetje verlegen naar je toekomen en je uitgebreid bedanken.
Het klinkt natuurlijk allemaal geweldig en super hier en dat is het ook, ik geniet ernorm van de kinderen, van alle andere dingen die je hier kunt doen, zoals met een super lief jongetje van 12,13 jaar in de boom klimmen en zo naar de voetbalwedstrijd kijken heerlijk. Toch wordt je op sommige dagen wel weer wat meer stil gezet bij al het leed enz. Afgelopen donderdag in kampiringisa was een pittige dag. Er waren ongeveer 50 nieuwe jongens, zei moeten minimaal 3 tot 6 weken in de blackhouse verblijven,een ruimte waar bedden staan en verder niet zoveel en ze mogen hier alleen uit met het eten en op donderdag van 11 tot 2 uur. Er zaten al bijna 50 jongens in, dus ze verbleven er nu met bijna 100 man. Sommige hebben dan ook last van maagklachten en hoofdpijn, puur van de spanning. Ik vond het best wel lastig om te zien dat zeker 20 van die jongens net zo oud of meestal iets jonder dan mij zijn, en hoe anders hun leven is geweest en hoeveel ze al wel niet mee hebben gemaakt. In kampringisa zijn ook 3 meisjes zwanger 2 van 15 en 1 van 16 jaar en officieel moeten ze dan abortus laten plegen of de straat op zwanger en wel, dus voor hen wordt nu ook naar een oplossing gezocht. Verder was er een jongen met ernstige 2de graads brandwonden over zijn borstkast en hij liep hier al 3 dagen mee met veel pijn, de porich, ontbijtpap was over hem heen gegaan. Ook hadden we verwacht dat we thomas mee nasr de home mochten nemen maar uiteindelijk toch niet. Thomas is een jongetje van een jaar of 11, verminkt door zijn (stief)moeder, hij had waarschijnlijk iets gestolen en toen heeft zijn moeder zijn 2 handen in een pan met kokend hete olie gestopt,zijn vingers zijn dus bijna volledig weg en de rest van zijn handen is verbrand, vorige week donderdag heb ik even met hem gezeten,super onzeker en hij hpudt zijn handjes of in zin broekzakken of tussen zijn benen, zodat niemand het kan zien. Ook waren er een stuk of 10 kinderen meegenomen door een andere organisaties, het is gekke dat je sommige van hen misschien nooit meer ziet, je hecht je er blijlbaar toch aan, maarja wat wil je zulke mooie kids!
Het gaat dus echt goed hier, en zelfs me engels wordt heel af en toe ietsjes beter, hihi. Ik vind het super lief om jullie reactie te lezen en volgens mij moet ik er op kunnen reageren, vraag me alleen niet hoe.
Dus super bedanlt voor al jullie woorden enz!
Vandaag en morgen zijn we nog lekker de hele dag in de home en ook de afgelopen dagen waren we er veel te vinden, alle kinderen hadden namelijk een lang weekend vrij, vrijdag tot en met dinsdag.
We hebben bij de voetbalwedstrijd gekeken tussen de grote jongens en de staf echt super leuk, gezellig samen met alle andere kinderen en vrijwilligers van de home. Er zitten echt een paar goeie talentjes tussen hoor! Verder hebben we een beautymiddagje met de meiden gehouden, scrubje, maskertje, snoepjes, drinken en make-uppen maar, ze vonden het echt super! En vanessa wilden mij opmaken haha zie foto. Die meiden zijn echt allemaal zo ongelooflijk mooi, zwarte mensen zijn sowieso mooier dan blanken, echt hoor:-) Het lukt niet altijd om de goeie foto's bij het goeie verhaal te doen maar de volgen ze soms bij een andere blog of niet hihi
Verder hebben we de verjaardagen gevierd, dit doen we meestal de laatste zaterdag van de maand of de eerste zaterdag van de volgende maand,net hoe het uit komt en we hebben de toilettasjes uitgedeeld aan alle kinderen. Ze zijn echt wel super leuk geworden overal de namen erin, kaartje eraan en voor de grote meisje en jongens nog wat extra's er bij. Het is zo geweldig dat sommige van deze kids dan echt een beetje verlegen naar je toekomen en je uitgebreid bedanken.
Het klinkt natuurlijk allemaal geweldig en super hier en dat is het ook, ik geniet ernorm van de kinderen, van alle andere dingen die je hier kunt doen, zoals met een super lief jongetje van 12,13 jaar in de boom klimmen en zo naar de voetbalwedstrijd kijken heerlijk. Toch wordt je op sommige dagen wel weer wat meer stil gezet bij al het leed enz. Afgelopen donderdag in kampiringisa was een pittige dag. Er waren ongeveer 50 nieuwe jongens, zei moeten minimaal 3 tot 6 weken in de blackhouse verblijven,een ruimte waar bedden staan en verder niet zoveel en ze mogen hier alleen uit met het eten en op donderdag van 11 tot 2 uur. Er zaten al bijna 50 jongens in, dus ze verbleven er nu met bijna 100 man. Sommige hebben dan ook last van maagklachten en hoofdpijn, puur van de spanning. Ik vond het best wel lastig om te zien dat zeker 20 van die jongens net zo oud of meestal iets jonder dan mij zijn, en hoe anders hun leven is geweest en hoeveel ze al wel niet mee hebben gemaakt. In kampringisa zijn ook 3 meisjes zwanger 2 van 15 en 1 van 16 jaar en officieel moeten ze dan abortus laten plegen of de straat op zwanger en wel, dus voor hen wordt nu ook naar een oplossing gezocht. Verder was er een jongen met ernstige 2de graads brandwonden over zijn borstkast en hij liep hier al 3 dagen mee met veel pijn, de porich, ontbijtpap was over hem heen gegaan. Ook hadden we verwacht dat we thomas mee nasr de home mochten nemen maar uiteindelijk toch niet. Thomas is een jongetje van een jaar of 11, verminkt door zijn (stief)moeder, hij had waarschijnlijk iets gestolen en toen heeft zijn moeder zijn 2 handen in een pan met kokend hete olie gestopt,zijn vingers zijn dus bijna volledig weg en de rest van zijn handen is verbrand, vorige week donderdag heb ik even met hem gezeten,super onzeker en hij hpudt zijn handjes of in zin broekzakken of tussen zijn benen, zodat niemand het kan zien. Ook waren er een stuk of 10 kinderen meegenomen door een andere organisaties, het is gekke dat je sommige van hen misschien nooit meer ziet, je hecht je er blijlbaar toch aan, maarja wat wil je zulke mooie kids!
Het gaat dus echt goed hier, en zelfs me engels wordt heel af en toe ietsjes beter, hihi. Ik vind het super lief om jullie reactie te lezen en volgens mij moet ik er op kunnen reageren, vraag me alleen niet hoe.
Dus super bedanlt voor al jullie woorden enz!
-
04 November 2013 - 07:05
Martha:
Lieve zus, ja pittige tijden! Maar fijn dat je die ook deelt! We spreken elkaar. Fijne dag. (Moet rennen, wekkertje is gegaan ) knuffel -
04 November 2013 - 07:42
Janny:
Ha Hannah, ondanks dat het soms schrijnend is, toch mooi wat je allemaal ziet, hoort en mee maakt. Jij en andere vrijwilligers maken een hoop goed met jullie liefde voor deze kids!
Prachtige foto's van jou samen met de kids!
Lieve groetjes, Janny
-
04 November 2013 - 08:45
Marinus&Piet:
Ha Han!
Mooi hoe je je verhaaltje een naam hebt gegeven.... 'Er is een tijd van leuke momenten en een tijd van verdrietige'. En mooi hoe je ons er deelgenoot van maakt. Het lijkt me af en toe ook best pittig om te zien... vooral omdat je voor je gevoel misschien meer wilt doen dan je zou willen. Maar, ik weet zeker dat jij heel veel betekend voor de mensen daar! Hoe je bent, wat je uitstraalt, wat je kan doen... enz.!
Zet m op! Neem ook de tijd om de heftige dingen op je in te laten werken. Want wat een leed kom je tegen... Kan je er daar wel met mensen over kletsen af en toe? Tof dat je Engels trouwens ook al iets beter wordt! Straks praat je het vloeiend... haha! :)
Meid, we denken aan je en bidden voor je! Dikke knuffel! -
04 November 2013 - 19:10
Lydia:
He Hannah,
Wat klinkt het allemaal bijzonder en mooi maar ook heftig!!
Super tof dat je daar zo bezig mag zijn!
Heel veel succes en zegen bij alles wat je daar doet!
Liefs,
Lydia -
06 November 2013 - 13:09
Dineke:
Ha Hannah !
Bedankt voor je kaart met de bemoedigende woorden, krijg ik me daar zomaar echte post uit Uganda!
Het gaat nu al iets beter.
Maar als ik naar buiten kijk zie ik dat ik toch echt eens aan de ramen moet beginnen.
We missen je toch echt wel hier maar als ik lees wat je allemaal meemaakt kan je beter daar zijn.
wat een ervaringen. en wat een liefde geven jullie aan de kinderen.
Je zou alle problemen wel voor ze willen oplossen als je ziet wat die kinderen mee moeten maken.
maar er is gelukkig een God in de hemel die ervan afweet en hebben wij de mogelijkheid om het aan Hem voor te leggen. onze oplossing is misschien niet altijd de goede.
Heel veel liefs en groetjes
Dineke
-
06 November 2013 - 22:35
Carla Jongsma:
Hoi Hannah,
wat leuk en mooi om je zo via dit blog te volgen! ( via Anne-Ruth gekregen) Super hoe je jezelf er helemaal voor kan geven...echt Hannah! Maar ook de minderleuke dingen die je er aantreft...hoe schrijnend. Het verschil is enorm, waardoor je je eigen jeugd des te meer waardeert.
Meid, heel veel geluk, kracht en plezier om dit allemaal te mogen meemaken! Wij genieten van je mooie verhalen, als je het niet erg vindt:)
Hartelijke groetjes van Carla -
08 November 2013 - 10:36
Marieke Van Heerdt:
Hoi Hannah,
net al je verhalen gelezen (eindelijk!) maar wat fijn dat je het thuisfront op die
manier op de hoogte houdt! Wat een indrukwekkende belevenis voor jou, maar wat mag
je daar een mooie taak vervullen. Heel veel zegen gewenst en geniet er ook van.
Kijk uit naar je volgende verhaal!
Lieve groetjes vanaf de Oudendijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
