Kampiringisa en Kampala

Lieve mensen!
Ik weet niet zo goed wat ik moet bloggen omdat er hier zoveel gebeurd, je zo onwijs veel ziet en meemaakt, het allemaal zo bijzonder is en zo geweldig. Al zijn er wel momenten dat ik jullie en gewoon lekker thuis mis, maar ik merk dat het missen steeds minder een gemis is omdat ik weet dat ik over een maandje of 4 gewoon weer thuis ben en al deze bijzondere dingen hier met me mee zal dragen.
Ik zou wel 10 pagina’s kunnen bloggen maar daar worden jullie en ik vast niet zo blij mee dus wil ik jullie eerst even iets over zaterdag vertellen. Afgelopen zaterdag was het feestdag in Kampiringisa, de kindergevangenis, waar we welke donderdag heen gaan en dus ook één keer in de maand op zaterdag. Op de donderdagen mogen we medische verzorgen doen bij de kids voor wie dit nodig is, verder mogen we er gewoon zijn en met de kinderen spelen. Maar op die zaterdagen mogen we extra eten meenemen, zijn we er echt de hele dag, mogen we spelletjes en andere spullen meenemen. Zo hadden we bijvoorbeeld afgelopen zaterdag nagellak mee, stoepkrijt, kleurpotloden, bellenblazen, papier, speelkaarten. Het is zo geweldig om te zien hoe erg deze kids genieten van een klein beetje speelgoed en wat extra aandacht. Zelf heb ik deze dag denk ik ongeveer iets van 1000 nageltjes gelakt als het niet meer is, ja en dit zijn dan niet alleen de meiden want die zitten er niet zo heel veel, maar ook de grote jongens van een jaar of 16 en misschien ook wel 18 jaar. Zo bizar dat ze van zoiets kleins genieten en het zo leuk vinden terwijl wij het echt belachelijk zouden van dat een jongen van 18 met 4 kleuren nagellak op zou lopen  Je wordt wel even stilgezet , deze leeftijdsgenoten hebben zo een totaal ander leven gehad en op dit moment, dat ik me hier echt zo gezegend en bevoorrecht voel dat ik een totaal andere jeugd heb gehad. Om 2 uur zijn we gaan eten,ongeveer 10 grote jongens, een vaste groep maakt altijd het meegebrachte voedsel klaar en het was dan ook heerlijk, vlees, rijst, macaroni, eggplants (soort van aubergine maar dan wit en zo groot als een ei), ui, tomaat en ananas. Één meisje, Hanna van een jaar of 10, wilde perse dat ik naast haar kwam zitten en van haar bordje at, na twee happen dacht ik, lieverd eet jij het maar lekker op jij geniet er zoveel meer van en hebt het zoveel harder nodig, maar nee ik moest ook een deel van het vlees op eten en nog wat rijst en groente, zo lief! Verder heb ik deze dag lekker geknuffeld met de kids, gekaart, heel veel tekeningen bewonderd, gedanst met een super lief jongetje van een jaar of 5, en vooral heel erg genoten.
Zondag ben ik lekker thuis geweest en met Eunice mee naar haar kerk geweest, dit was de derde keer en ik werd weer door verschillende mensen aangesproken, allemaal zo hartelijk en vriendelijk en vol van God, echt mooi om te zien! Maandag ben ik gewoon weer een dagje naar de Home, het kindertehuis, geweest. Hier geholpen met wat administratief werk, lekker met de kinderen gespeeld, geknuffeld en gekleurd, en de store opgeruimd samen met de andere vrijwilligers. De store is een ruimte in het slaapgebouw, waar alle spullen liggen opgeslagen, zoals alle kleding die binnen komt, schoenen, tandpasta,beddengoed, handdoeken, tasjes, speelgoed, kadootjes en nog veel meer echt van alles. En als één van de kinderen dan wat nodig heeft kunnen ze dat hier vandaan halen en met hun verjaardag mogen ze bijvoorbeeld ook allemaal wat uitzoeken.
Op de Home wordt het allemaal steeds mooier, het jongensgebouw is nu bijna af dus waarschijnlijk kunnen de jongens daar dit of volgend weekend in. Dan wordt het oude slaapgebouw opgeknapt, in de ene helft blijven de meisjes dan gewoon slapen en de andere helft wordt omgetoverd tot, een grotere store, een klaslokaaltje, en een kliniekje. Hier zijn we dus ook al allemaal spullen voor aan het verzamelen e.d. Verder is er bij het jongensgebouw ook een sanitairblok gemaakt, echt heel mooi.
Dit bracht ons, Gerda en mij, op het idee om voor alle kinderen een toilettasje te maken, waar hun eigen naam op staat dus echt van henzelf. Dus deze hebben we gisteren ‘even’ gekocht, haha het gaat alleen iets minder makkelijk dan in Nederland, sowieso kennen ze het principe toilettas niet echt en moet je er natuurlijk aardig wat hebben,namelijk 60 voor de kids en 10 reserve. Dan hadden we gisteren natuurlijk geen auto tot onze beschikking, nou is het hier ook niet top rijden hoor haha ik heb me er in ieder geval nog niet aan gewaagd, je moet ook sowieso een internationaal rijbewijs hebben. Verder moet je hier alles contant betalen en het kan maar zo voorkomen dat een pinautomaat leeg is en je kunt alleen maar bij de Barclays banken met je pas pinnen.
Ik wilde de hele dag uitgebreid gaan vertellen maar dat wordt een beetje te veel en te saai denk ik. We zijn uiteindelijk geslaagd en hebben het voor elkaar gekregen om voor 260 euro, 70 gevulde toilettasje te maken, toilettasje met inhoudt  Voor alle kinderen hetzelfde tasje, maar alleen voor de jongen en de meiden een apart printje en voor de grote een grotere en voor de kleine een iets kleinere. We hebben alle tasjes gevuld met een stuk zeep, tandenborstel, tandpasta, borsteltje, spiegeltje en natuurlijk een potje vaseline, echt iedereen gebruikt dat hier om zichzelf elke dag helemaal van top tot teen in de smeren anders bladderen ze echt helemaal af. Verder voor de grote meiden nog een make-upje, scheermesjes, maandverband en een nagelsetje. En voor de grote jongens een nagelschaartje en ook scheermesjes. We hebben ze gisteren in het Hotel waar Gerda , Nederlandse vrouw ook een vrijwilligster, super lief mens, verblijft al een beetje helemaal klaar gemaakt, alleen de namen er nog even op en de kunnen de kids er straks lekker van genieten.
We zijn gisteren al in Kampala geweest maar toen kwamen we er vooral om het echt ‘boodschappen’ te doen, vandaag moet Nathalie in Kampala zijn, dus zet ze ons, Tessa, Judith (twee nieuwe Belgische vrijwilligers), Gerda en mij, af en kunnen we lekker de stad verder verkennen.
Gisteren leek het echt alsof we in een film stapte overal om je heen zien je mensen, boda’s, matatu’s en winkeltjes. Je hoort van alles maar vooral muzungu,muzungu, dit betekent blanke, ze kijken echt zo gigantisch naar je haha echt vreselijk, houdt daar helemaal niet van, maar dat neemt niet weg dat het echt geweldig is om over zo’n mega grote markt te lopen, ik zal vandaag er veel foto’s van maken, gisteren is dat niet gelukt omdat we zoveel spullen hadden e.d. Verder zie je ook veel bedeleden mensen zitten, vooral kleine kinderen, gehandicapten, ouderen en jonge moeders met hun kind. Er zit één jongetje van 2, 3 jaar op de grond inde brandende zon te huilen en te bedelen, dus wij dachten heel slim te zijn en hem geen geld te geven, dit mag trouwens ook niet, maar hem wat schoongemaakt jack fruit te geven, heel lekker zoet fruit. We gaven het aan hem en toen we verder liepen en ons nog even omdraaide om te kijken had een vrouw, ik denk zijn oudere zus of moeder het al weggekaapt, zij staan dus gewoon te wachten om een hoekje totdat hun kind iets krijgt en halen het dan snel weg. Echt gek dat het gewoon op die manier gebeurt hier.
Ik ga er echt mee stoppen anders wordt het wel heeel lang, jullie sponsorgeld wordt dus goed gebruikt. Tot nu toe voor de toilettasje, en voor ananas en zeep in kampiringisa.
Bedankt voor al jullie lieve woorden, mailtjes e.d.!!