kampiringisa, i'm a nurse

Lieve mensen, vandaag was me het dagje wel, de donderdagen gaan we altijd naar het heropvoedingsgesticht\ kindergevangenis dus vandaag ook. We zijn rond 9 uur vertrokken en kwamen er rond 11 uur aan. Onderweg wat vaseline voor de grote meiden, nog wat gedroogde visje( heel goed voor ondervoeden kinderen zitten heel veel eiwitten in) en nog wat groente en fruit gehaald. In kampiringisa kreeg ik eerst even een rondleiding van nathalie dat was er vorige week namelijk niet van gekomen, de isoleercel gezien waar kids soms wel 3 weken zitten omdat ze vergeten zijn, zonder wc, eten of drinken alleen dat geen wat ze stiekem door de andere kids toegestopt krijgen. De black house gezien, afgesloten ruimte waar de nieuwkomers 6 weken zitten, ze mogen er alleen uit om te eten en m8eten zonder bovenkleding rondlopen, dit om hen te herkennen en te vernederen. Afgelopen week waren er 19 nieuwe jongens gekomen, met de andere nieuwkomers van de weken ervoor zaten ze dus nu met bijna 40 jongens in deze ruimte. Even voor de duidelijkheid iets meer over kampringisa, het is officieel opgezet als heropvoedinggesticht, toen uganda nog een engelse kolonie was. Er was een kliniekje bij, een goede school, genoeg eten en drinken en genoeg kleren e.d. ongeveer 20 jaar geleden is het enorm in verval geraakt en werd het meer gebruikt als gevangenis. De kinderen kunnen er namelijk niet weg, ze kunnen wel van het terrein af maar zodra je wegloopt wordt er door de bewakers een opsporingsbevel uitgegeven met beloning voor degene die er eentje terugbrengt, deze beloning is voor deze mensen een vermogen namelijk 50000 shilling, voor ons 15 euro. Ook weten de kinderen vaak niet waar ze heen moeten, en hangen er hun lijfstraffen boven hun hoofd als ze teruggebracht zijn. Het is dus 20 jaar geleden in verval geraakt, en toen nathalie, de directrice van foodstep, 6 jaar geleden voor het eerst kwam, was het er echt afschuwelijk. De kinderen hadden nauwelijks iets te eten, geen medische zorg, werden gemarteld. En ook de hygiëne was ver te zoeken, alles stonk naar urine, overal ratten en stront en hijna alle kinderen waren ziek, van de bijna 600 kinderen waren er 400 ziek. Het is zo geweldig om te zien hoe erg de situatie nu verbetert is, al gebeuren er nog onmenselijke dingen hoor. Vandaag stond ik bijvoorbeeld met een klein jongetje te schuilen voor de regen, hij was lekker in slaap gevallen, en binnen hoorde ik een grotere jongen schreeuwen omdat hij denk k geslagen werd door 1 van de bewakers. Ook lopen nog steeds veel kinderen rond met grote open wonden vooral aan hun benen en voeten, ik heb vandaag geholpen met het wondverzorgen en om meteen goed te oefenen ook bij een ongeluk op de terugweg. We reden naar huis en zagen ongeveer halverwege dat er een ongeluk voor ons was gebeurt, een boda, brommertjes die je hier alleen maar ziet, was onderuit geslipt. Het regende namelijk en de weg was ook niet al te schoon. Er stonden al wel wat mensen om heen,maar niemand die de moeite neemt om te helpen, dat kost namelijk tijd,geld. Het waren 2 mannen met aardig wat diepe schaafwonden, de ene waarschijnlijk een hersenschudding, maar naar een ziekenhuis gaan ho maar, dat kost ook weer tijd en geld, dat is uganda he:-)
Ik heb dus een hele enerverende dag gehad, veel geleerd en veel gezien. Hele mooie maar ook hele heftige dingen.
Nu het weer: het regenseizoen is begonnen, ongeveer oktober en november, en dat kunnen we goed merken vandaag een paar uur harde regen dan gisteren ook een beetje de hele dag miezer. In december en januari is het droogste seizoen en super warm, hihj heb er nu al zin in. Gisteren trouwens een enorme handwas op de home(kindertehuis) gedaan samen met een andere nederlandse vrouw, echt gaaf omdat een keer te doen. Zoals jullie wel kunnen lezen, leer ik enorm veel, vindt het hier geweldig, mis jullie enorm, maar wil ook nog veel meer van dit prachtige land en cultuur, zien en horen.